Τέσσερεις στοίχοι και στη μέση
[ κηλίδες κάποιου στυγερού τηλεφόνου.
Αν είναι κρήμα ο θάνατος,
[ τότε πώς ξεχορίζει κανείς το ουσιαστικό;
Είχες τόσον όμορφα, γαλανά κομμάτια κάποτε!
[ Χύνεται τώρα το βλαίμα σου,
ασθμένοντας σε μικρές, πορφυρές δώσεις.
[ Κι όμως εσύ δεν βλέπεις τη χώρα να ζήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου