Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου 2018

Μικρό ερωτικό

Ήσουν δροσιά και lipton ice,
ίδια μπαλάντα του Πασχάλη,
απ' την δασεία σου μασχάλη
μύρισε Μάης.


Είχες μια χάρη νυχτερίδος.
Τόση ομορφιάν ο νους δε βάνει,
έτσι ως κρεμιόσουν στο ταβάνι,
ως λάμπας είδος.

Ανάμνηση αρχοντιάς vintage,
στο γέλιο σου σεμνό μαρούλι,
πράσινο του γομφίου τούλι,
σαν αμπαλάζ.

Δώρο σε φέραν οι αγγέλοι
απ' την καρδιά του Παραδείσου
σου 'πα με δάκρυ "τώρα γδύσου,
μικρέ Βαγγέλη".

Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2018

Της πλάκας

Έχει μια τέτοια πλάκα
δίκοπη
όταν σκαρώνουμε ονομασίες
όπως
«σωφρονιστικά ιδρύματα»
ή «κέντρα
υποδοχής μεταναστών»
και άλλα,
που σε κάνουν ν' αναρωτιέσαι
τελικά
τι 'χε στο νου του ο πρώτος
'κείνος,
που βάφτισε τη φάρα του
«άνθρωπο».

Σάββατο 19 Μαΐου 2018

Ορισμός

Ένα ποίημα που θυμίζει ποίημα
έχει δα κάπως αποτύχει.

Σαν η μεταφορά σου φανερώνεται
ως τέτοια,

σα λες «να μια μεταφορά»,

τότε ακυρώνεται μεμιάς
κι η ίδια κι ο σκοπός της

- βάζει τελεία πρόωρα.

Δείχνει μια δυστοκία, όσο να 'ναι,

ή που ζορίστηκε πολύ ο ποιητής
ή διόλου.

Ένα ποίημα που δε μέστωσε, πρώτα,
- σ' ανοιχτή πληγή ή σε γιορτή -
είναι τεχνητό κι άσχημο.

«Τούτο δεν είναι ποίημα»,

πρέπει να λες, στο τέλος,

«είναι ολάκερο μία καινούργια λέξη».

Όμοια να σηκώνεσαι, κατόπι του,
από μια έγνοια απαλλαγμένος,

ως αφουγκράζεσαι,
πάνω από σώμα αγαπητό,

και λες πως ανασαίνει.